2014 senesinin kapanışına sayılı günler kalmıştı. Bu seneyi yaşadığıma değdi. Leyla’yı, özge canı ve dünyayı film gibi izledim.

Leyla anlattı, kah güldüm, kah hüzünlendim ve düşündüm.

Neleri tükettiğimizi, aşkın göç ettiğini, hayatın sürprizlerle dolu olabileceğini ve baştan sevebileceğimizi anlattı. Ayakkabı dolabıma baktığım zaman 40 çeşit ayakkabı vardı. Ama bir ayakkabı ile 30 yıl da yaşanılabileceğini öğrendim.

Sosyal medyanın bu kadar çok kullanıldığını ve istek aldığını, bir kez daha özge candan dinledim. Sosyal medyaya güzel kadınlar ama akıllı kadınların da olduğunu fark ettim.

Mağrurdu, kendinden emindi, bize yakındı. Para onu şımartmamış, o bir dünyalıydı.
Ülkesi adına yorum yapmadı. Hep sevgileri, insanlığı, güzellikleri paylaştı. Yorgundum, uzun yoldan gelmiştim. Sanki böyle bir dinlenmeye ihtiyacım vardı. Özellikle beynimi dinlendirdi, dostlarımı şenlendirdi, herkes mutluydu. İçimden hep bu şarkı geldi; Leyla bir özge candı, kara gözlü ceylandı… Doyulmaz bir sohbetti.

Gönül adamı Emin Altıner, yine bir gönül insanı Leyla Alaton’u bizlerle buluşturdu. Ne iyi etti, Türkiye’de güzel şeyler oluyor,  güzel insanlar var. Konysiad’a bu buluşma adına teşekkür ediyorum.

30 yıl ayakkabısına bakan ve giyen bir İshak Alaton duydum. Koskoca holding sahipleri deriz. Ama tüketmiyor, yüzlerce insana istihdam sağlıyor. Başarılarla dolu ticaret hayatının işte en güzel örneği Leyla Alaton.  İyi ki sizi tanıdık, insan olmanın farkındalığının paradan geçmediğini bir kez daha anladık.

Çok yaşa Alaton ailesi…

Yaklaşan yeni yılda da, güzellikler sizlere eşlik etsin.