Taraftarı çok yordu

Erman, Can ve Ahmet Aras’ın yeni transfer olmalarına rağmen, takımda yerlerini almaları da  güzeldi  Ben bu takımı görünce kamp döneminde yapılan çalışmaların başarıyı getireceği inancındayım, umarım yanılmam. Bana göre eksikliklerimizi de  giderdik gibi bu maçta… Dikkatimi çeken olay takımda  Emrah  yoktu,  ona çok şaşırdım.
 
Hami Mandıralı  kalede Fornezzi, Can Arat, Osman Çelik, Mehmet Sedef, Zeki Yıldırım, Diarra, Adem Alkaşi, Gökhan Karadeniz , Erman Kılıç, Ahmet Aras ve  Lokman Gör ile sahaya çıktı. Maça da çok süratli başladı. Nerdeyse tek kale top oynanıyordu. Can, Erman ve Ahmet  Aras yeni transfer değil de çok eski takım oyuncuları gibi adapte olmuşlardı. Takım yine çok kaçırıyordu. Defansta  Can Arat’ın güvenirliği, ofansta Erman ve Ahmet Aras’ın hareketliliği Diarra’yı sağlı sollu beslemeleri muhteşemdi. Devrenin ortalarında gol kralımızın görevini yaptı,  golünü attı. 
 
Elazığ bocalamaya başladı. Antalya bomboş kalelere gol atamıyordu yine taraftar saç baş yoluyordu. Atamayana atarlar kuralı devreye girdi. Gaggoşlar bir kez kalemize geldi ve Noya’nın ayağından beraberliği yakaladı.
 
İkinci yarı Antalyasporlu taraftarlara da el kol hareketi yapan Elazığ’ın teknik adamı  Ümit Özat’ı yaptığı hareketlerden dolayı  hakem Tolga Özkalfa  tarafından türbüne gönderildi. 
Antalyaspor yine atak başladı ama Elazığ da boş değildi. Yakaladıkları pozisyonları değerlendirselerdi (özellikle Franco Cangele , Mehmet Çakır  ve İmamverdiyev’in  tehlikeli atakları)  üç puanı  almaları içten bile değildi . Ama son dakikaya kadar tek kale oynadı Antalya  yine çok zorlandı. Elazığ defansı etten duvar ördü sanki. Oyuna ikinci yarı giren Emrah son saniyede Gagkoşlar’ın defansında bir boşluk buldu da topu oradan ağlara gönderdi. Antalyaspor’u ve taraftarı rahatlattı diyebilirim.
 
Kısacası çok erken koparacağımız, hatta fark  bile atabileceğimiz böyle bir  müsabakayı zorla almak inanın taraftarı çok yordu.  Ne yapalım, üç oldu, bizim oldu. Buna da şükür. Herkesi kutlarım.