Bayramı çok derin bir acıyla yaşadım. Hiç tanımadığım bir doktorun öldürülmesine çok üzüldüm. Bir tıp insanının geride kalan gözü yaşlı iki çocuğu hiç aklımdan çıkmadı.
Beyaz önlüğün üstündeki kan lekeleri gözümün önünde yas tuttu. Bundan sonra doktora her gidişimde kafasına kurşun sıkılan o hekim aklımda olacak. Her bayramda, doktor babalarını boynu bükük bekleyen iki çocuğu düşüneceğim.
AİLEMİZİN FERDİ
Doktorlar, başımız ağrıdığında bir ilaç yazacak sıradan insanlar değildir. Hekimler, canımızı emanet ettiğimiz sağlıkçılardır. Onlar adeta ailemizin bir ferdi, bireyleridir.
Vücudumuzda bizi rahatsız eden sorunları anlatır, tedavi etmesini bekleriz. Organlarımızın gizli dertlerini en yakınımıza söyleyemeyiz, doktorla paylaşırız. Hastanelerde veya özel muayene odalarında ilk kez karşılaşmış olsak da bu insanlara güveniriz.
ÖLDÜRMEYİ BİLMEZ
Bir meslektaşının öldürülmesine tepki gösteren, iki gün iş bırakan ve hasta bakmayan hekimlere saygı duyuyorum. Onlar karşılarına gelen her hastaya, bundan sonra hangi gözle bakacak, akıllarından neler geçirecek, çok merak ediyorum. Doktorlar silah kullanamaz, öldürmeyi bilmez. İnsanı yaşatmak için eğitim aldılar, insanı sevmeyi öğrendiler.
Covid 19 döneminde doktorların ve tüm sağlık çalışanlarının nasıl fedakar olduklarını izledik. Günlerce uykusuz geçen gece nöbetlerine tanık olduk. Ne kadar terlediklerini, nasıl çaba gösterdiklerini, bir can kaybında nasıl üzüldüklerini gördük.
DEĞERLİ İNSANLAR
Bir hayat kurtarırken kendi yaşamlarını kaybettiklerini öğrendik. İlginç kahramanlık öykülerini dinledik ve her birine saygı duyduk.
Onlar da birer insandır. Atatürk, "Beni Türk hekimlerine emanet edin" sözüyle, bu mesleğin onurlu mensuplarına çok üstün bir değer vermiştir.
Doktorlar hiçbir insanın ölmesini istemez. Onlar insanı yaşatmak için var olan çok değerli ve özel insanlardır.
0
0
Hakkımızda
Iletisim
Facebook
Twitter
Google+
RSS
Sitene
Ekle
Günün
Haberleri