10 yaşındaki Atacan, annesinin hem eli hem ayağı

Ankara'da oturan Funda Karadeniz 2009 yılında evlenip eşiyle Manavgat'a yerleşti. Çiftin, 2 yıl sonra Atacan adını verdikleri oğulları dünyaya geldi. Atacan 1 yaşına geldiğinde işsiz kalıp bunalıma giren eşi, iddiaya göre Funda Karadeniz'e, 'Atacan'ı götür, bankaların oraya bırak gel' dedi. Ancak Karadeniz, çocuğunu bırakmadı.

Funda Karadeniz, bir süre sonra eşinden şiddet görmeye başladı. Polis merkezine giderek şikayetçi olan Karadeniz, eşine karşı uzaklaştırma kararı alınca evden ayrılıp Antalya'ya geldi. Burada kalacak yeri olmayan Karadeniz, kucağındaki bebeğiyle birlikte parklarda, otogarda, hastanelerin acil bölümlerinde yatmaya başladı. Parkta yattığı sırada kendisini gören polisin durumunu sorması üzerine Karadeniz çocuğuyla birlikte parktan alındı ve Kepez Kaymakamlığı devreye girdi.

HASTANEDEN DÖNÜNCE OYUNCAKLARIYLA OYNUYOR

Girişimlerle Gazi Mahallesi'ndeki TOKİ Konutları'ndan ev sahibi olan Funda Karadeniz, bir süre sonra bacaklarındaki menisküs rahatsızlığı nedeniyle yürümekte zorlanmaya başladı. Evde hareket etmekte dahi zorlanan annesinin yardımına ise Atacan yetişti. Annesinin eli, kolu olan küçük Atacan, onun yanından bir an olsun ayrılmıyor ve tüm ihtiyaçlarını karşılamasına yardımcı oluyor. Zaman zaman annesini hastaneye götüren Atacan, eve döndüğünde ise oyuncaklarıyla oynuyor. Küçük çocuğun şimdi tek isteği dersleri takip edebilmek için bir tablet.

'EŞİM ATACAN'I SOKAĞA BIRAKMAK İSTEDİ'

Eşi kendisine şiddet uygulayınca evden ayrılığını söyleyen Funda Karadeniz, “Atacan, dünyaya geldikten sonra hastalandı. Eşim o zaman bana 'Atacan'ı götür bankaların oraya bırak gel' dedi. Ben bir anne olarak böyle bir şey yapamadım. Doktora götürdüm. Daha sonra eşim bize şiddet uygulamaya başladı. Şikayetçi olunca uzaklaştırma kararı çıkarıldı. Ondan sonra bir daha bir araya gelmedik. Ben çocuğumu alıp evden ayrıldım" dedi.

'ATACAN'LA BİRLİKTE HASTANEDE, OTOGARDA, PARKLARDA YATTIK'

Kendisini hayata bağlayan tek şeyin oğlu olduğunu anlatan Karadeniz, “Antalya'ya gelince kalacak yerim olmadığı için sokaklarda kaldım. Hastanede, otogarda, parklarda, karakolda yattım. Kepez Kaymakamlığı'nın aracı olmasıyla TOKİ'ye başvurdum ve başımı sokacak bir ev sahibi oldum. Çocuğumla birlikte bu evimize yerleştik. Ayaklarımın üzerinde durmamın tek sebebi oğlum. Başka kimseyi düşünmüyorum" dedi.

'575 LİRA ENGELLİ MAAŞIM VAR'

Oğlunun tableti olmadığı için derslerinden geri kaldığını söyleyen Karadeniz, “Bacaklarımda menisküs yırtılması var. Ameliyat olmam gerekiyordu ancak pandemi nedeniyle olamadım. Aylık 575 lira engelli maaşım var. Onun 100 lirasını ev taksitine, 200 lirasını faturalara yatırıyorum. Kalanıyla da geçinmeye çalışıyoruz. Başka bir gelirimiz yok, yardımseverlerin destekleri sayesinde hayatta durabiliyoruz. Oğlumun tableti olmadığı için derslere giremiyor" diye konuştu.

'OĞLUM HER ANIMDA YANIMDA'

Oğlu sayesinde yaşadığını söyleyen Funda Karadeniz, “Hastalığım nedeniyle Atacan olmasa ben yalnız yaşayamam. Bacaklarımın üstünde duramıyorum. Elimden tutuyor yürümeme yardımcı oluyor, kahvaltı hazırlıyor, merdivenleri inmeme yardımcı oluyor. Her anımda yanımda oluyor. Her yerde Atacan'ım yardımcı oluyor, Allah ondan razı olsun. Evimiz 2'nci katta ve asansörü yok inip çıkmakta çok zorlanıyorum" ifadelerini kullandı.

Annesini çok sevdiğini söyleyen Atacan Karadeniz ise, “Annemin elini tutuyorum, hastaneye götürüyorum. Markete gidiyorum, yemek yapıyorum, çay demliyorum. Anneme yardımcı oluyorum. Cep telefonuyla derslerime girmeye çalışıyorum ama dersten atıyor sürekli" dedi.

Semih ERSÖZLER/ANTALYA, (DHA)